La lasta numero de “Sennaciulo” alarmas pri la financa stato de la asocio, kun glora paseo kaj plora nuno, fondita de Eŭgeno Lanti antaŭ 85 jaroj. Jen la editorialo en sia esenco:
Antaŭ dudek jaroj ĝi estis la plej forta partipolitika junulara movado post la komunista, en Italio. Hodiaŭ nur ombreto de la tiama organizo, tamen ĝia nomo povas ankorau impresi. Kaj eble efiki en la panoramo de la itala maldekstro, kie la meza aĝo de la aktivularo superas la kvindekan jaron.
Lastatempe prof. Jouko Lindstedt, la unua subskribinto de la Manifesto de Raŭmo, publike revenis al la historia dokumento per la subaj vortoj: “Mi ne interpretas la historian rolon de la Manifesto sammaniere kiel la Civito. Mi citu min mem:”
“Se iu respondecas pri tiu prunto, tiu estas mi, kiu estis tiama vicprezidanto [kaj estrarano pri financoj]. Se la komitato en Florenco volas akuzi iun, tiu estas mi.
Fonduso Pro Esperanto (FPEF) estis akceptita inter la partoprenontoj en la Konferenco pri kooperado al evoluigo, okazonta en Svislando fine de augusto 2006.
Fonduso Pro Esperanto (FPEF) estis akceptita inter la partoprenontoj en la Konferenco pri kooperado al evoluigo, okazonta en Svislando fine de augusto 2006
La redakcio de HeKo gratulas al prof. d-ro hab. Walter Zelazny, Konsulo de la Esperanta Civito, ĵus elektita kiel rektoro en Rezovio (Pollando), por la sama universitato kie li instruas de kelkaj jaroj. Fakte la akademia kariero de c-ano Zelazny koincidis kun lia konsuleco, kiu do portis al li bonan ŝancon; pri kio ni aparte ĝojas.
La redakcio de HeKo gratulas al prof. d-ro hab. Walter Zelazny, Konsulo de la Esperanta Civito, ĵus elektita kiel rektoro en Rezovio (Pollando), por la sama universitato kie li instruas de kelkaj jaroj.
Fakte la akademia kariero de c-ano Zelazny koincidis kun lia konsuleco, kiu do portis al li bonan ŝancon; pri kio ni aparte ĝojas.
La direktoro de la portalo “Ĝangalo” Flávio Rebello publike deklaris 26 junio 2006: “Ĉu vere organizaĵo granda, tradicia kaj ampleksa kiel UEA sentas sin premata de 50 personoj, kiuj provas ludi, eĉ se seriozmiene, “mian lingvon, mian patrion”? Ĉu vere ni, esperantistoj, estas idiotaj personoj, kiuj ripetas ĉiam siajn erarojn?
