Hodiaŭ ni celebras la Tagon de la Esperanta Lingvo, koincide kun la permeso de la rusa cenzuro por la eldono de la Unua Libro, la 2an de junio 1887. Samtempe ni festas la promulgadon de la Konstitucio de la Esperanta Civito, antaŭ ok jaroj en la ĉarma Sabloneto, perlo de la renesanca arkitekturo, kiu lastatempe eniris la mondan Unesko-trezoron.
Per uvertura reaperigo de la bela versaĵo “Mia amo libertempas” (kiu siatempe premieris en “La Nica Literatura Revuo”) la revuo “Literatura Foiro” en la junia numero 239 esprimas sian estimon al la ĵus forpasinta kunlaboranto kaj fidela aboninto Sylla Chaves.
La Esperanta PEN-Centro same kondolencas.
“Kia modelo por transnacia familio?” estas la ĉeftemo de la ĵus aperinta numero 18 de “Femina”, junio 2009.
La interesa intelektulo Gary Mickle, usonano vivanta en Berlino jam kvardekon da jaroj, kaj aktiva precipe en SAT-medio, antaŭ dek tagoj publikigis koncizan analizon sub la titolo “Ne plu movado, ne plu strategia akordo”. Mickle priskribas la nunan Esperantion tiele:
La Monda Tago de la Medio estis lanĉita de la Ĝenerala Asembleo de Unuiĝintaj Nacioj en 1972 inaŭgure de la Konferenco de Stokholmo pri la Homa Medio. Ĝi estas celebrata ĉiujare je la 5a de junio, kiel la ĉefa rimedo de UN por sentemigi la ĝeneralan opinion pri la medio kaj por promocii politikan agadon.
Okaze de la elektoj por la Parlamento de Eŭropa Unio, la francaj amasmediaj komunikiloj donis al ĉiu partio propran minimuman spacon, radiofonie kaj televizie. Tio stimulis la produktadon de tre mallongaj elsendoj, aŭskulteblaj kaj spekteblaj ankaŭ tra YouTube. Valora helpo en la informado venas ankaŭ el specialaj retpaĝoj de naciaj ĵurnaloj.
Nur s-ino Margareta Handzlik el Pollando, la sola EU-parlamentano efektive parolanta esperanton, povas rideti: ŝi estis reelektita al la Parlamento en Strasburgo por la dua sinsekva mandato.
Ekde ĉi tiu monato la Esperanta Civito havas tri novajn aktistojn. Pri la unua, c-ano Jean-Sacha Barikumutima en Burundio, kiel aktisto ĉe la Kortumo, la anonco estas jam publikigita.
La “internacia magazino sendependa” sub la ĉefredakto de Stefan Maul neniam estis klasbatala, kaj ankaŭ ne ĝenerale maldekstrema.
