“La nuna situacio ene de TEJO ne indas pluekzisti ĉar ĝi ja antaŭvidigas ĥaosan malvigliĝon de nia amatega TEJO.” Tiel c-ano Espoir Kasati el Kongolando komencas tre maltrankviligan mesaĝon al la Komitato de TEJO, en kies elekta komisiono li membras. “Niaj komisionoj estas vere tre silentaj escepte de kelkaj”, li asertas. “La malvigliĝo de pluraj komisionoj kaŭzas foreston de TEJO sine de la junularo esperantista kaj jen junuloj malaktiviĝas kaj ekmankas eĉ kandidatoj.”
“Ni provis kontakti plurajn, sed ŝajne ilin okupas porlaboraj farendoj tiel, ke eĉ havi tempon por TEJO jam ne eblas” insistas Kasati, kiu plurfoje mencias la unujaran prezidinton Alberton S. Garrido kiel modelon de gvidanto.
En la Junulara ekzistas diverĝo inter la deziro kreskigi la nombron da (duon)salajrataj stabanoj (por tiel akiri EU-subvenciojn) kaj la bezono havi pli da nesalajrataj gvidantoj. Certagrade reaperas la negativa situacio kreita de la interkonsento de Beogrado (1973), kiam la Centra Oficejo de la Universala aŭtomate fariĝis ankaŭ CO de la Junulara. La interkonsento ne funkciis tiam kaj ĝia miskopio misfunkcias hodiaŭ, kiam la stabanoj de TEJO sidas en Roterdamo kaj deĵoras ankaŭ por UEA en fazo de likvido de la tiea sidejo.