Estas iom pli konata, aŭ divenebla, la sorto de Centre de documentation et étude sur la langue internationale (CDELI) en la urba biblioteko de Ĉaŭdefono. La Centro (kiu ne estas esperanto-centro) konsistas el du partoj: arkivo kaj biblioteko. La unua ne estas katalogita, la dua jes, kadre de la bibliografia sistemo de la romandaj bibliotekoj.

“La Esperanto-movado same subtenas la klopodojn de UNESKO, aliaj agentejoj de Unuiĝintaj Nacioj kaj aliaj internaciaj organizaĵoj por pace solvi la grandajn mondajn problemojn, kiujn la homaro devas fronti en ĉi tiu epoko. Tiurilate nia kontribuo estu helpi ebligi dialogon inter ĉiuj landoj kaj ĉiuj kulturoj surbaze de principoj de justeco, paco kaj egaleco.”

Por la kvara jaro sinsekve Kultura Esperanto-Festivalo okazos en Svislando, zorge de Studenta Esperanta Ligo (programo) kaj Kultura Centro Esperantista (administrado, loĝiga servo). Post la sukcesa 13a KEF, la 14a okazos en Ĉaŭdefono 28 julio — 3 aŭgusto 2025, do en la semajno post la Universala Kongreso.

Du kunsidoj de diversaj stabanoj de la Esperanta Civito okazis ĉi-monate en Ĉaŭdefono. Pri la establoj aliĝintaj al la Pakto kaj kun jura sidejo en Svislando diskutis 12 aŭgusto 2024 pluraj geparlamentanoj aktivaj interalie (ankaŭ) por LF-koop kaj KCE. La Komitato de KCE mem kunsidis hodiaŭ pro ordinara kunvoko, sub la prezido de c-ano Stanley Keable.

Laŭ c-ano Stan Keable, kiu restadis dum semajno, ĉi-somere la programo de Greziljono altiris dudekkvinon da homoj dum labortagoj, kaj kvindekon semajnfine. La kapacito de la kastelo estas sepdeko da litoj, sen konsidero pri tendumado kaj ruldomoj en la parko. Des malpli bona la situacio de La Kvinpetalo, la alia esperanto-centro en Francio, tamen ege pli malgranda ol Greziljono.

Hieraŭ komenciĝis la staĝo pri beletra tradukado, kiun Kultura Centro Esperantista organizas ĉiusomere jam de pluraj jaroj, kun sukcesa rezulto el kiu venas la unuaj rekomendoj de la “svisa skolo”, aperintaj en “Literatura Foiro” n-ro 326.

“Meti la knabinon en kiĉan kaĉon” slange aludas al neintencita gravedigo. Sed meti sinjorinon en kiĉan kaĉon prefere aludas al malkomforta situacio pro tute alia kaŭzo.

Okaze de la Tago de la Pakto por la Esperanta Civito la redakcio de “Heroldo de Esperanto” preparis jubilean feston, kiu disvolviĝis hieraŭ per ripozaj horoj ĉe la lago de Neŭŝatelo, kun urbovizito, krespa lunĉo sub pergolo kaj eta krozado en vaporŝipo. Evitite ĝis nun en Ĉaŭdefono, la somera varmego sur la ebenejo logis pli ol unu “abeleton” al naĝado.

Laŭ PIV, volontulo estas “Iu, kiu sin proponas por iu tasko: mi estas volontulo por tiu tasko”. Bonvolulo ne estas registrita, sed laŭ la signifo de “bonvola” temus pri “iu plena de bona intenco, de afableco”, praktike sinonimo de komplezemulo. La figuro de volontulo ĉe la Universala aŭ ĉe la Junulara respondas al neniu el la du signifoj.

“UEA sukcesis venigi pli ol ducent subtenitojn al tiu ĉi UK, kovrante aliĝon, transporton, loĝadon kaj manĝadon”, skribis Stefan MacGill en sia hieraŭa gazetara komuniko. Laŭ kontrolenda atesto, vicprezidanto Fernando Maia taksas tiun koston almenaŭ okdek mil eŭroj por la Universala.

Disvolviĝas tre sukcese laŭ la kvalito la 13a Kultura Esperanto-Festivalo, organizita de Studenta Esperanta Ligo kaj Kultura Centro Esperantista, kun la apogo de la kongresa buroo de la Esperanta Civito. Fakte ne nur en Ĉaŭdefono, sed ankaŭ en aliaj urb(et)oj de la neŭŝatela kantono, kiu surprizas la partoprenantojn per siaj kulturaj trezoroj kaj milda vetero.

Tre bedaŭrinde esperanto-kongresojn povas trafi katastrofo, natura aŭ akcidenta. Al la unua speco apartenas la kazo de Ĉaŭdefono, en julio 2023, kiam la tagon antaŭ la inaŭguro de la 12a Kultura Esperanto-Festivalo terura tempesto ŝvabris la urbon.