Esperanta Naturamikaro proponis al Kataluna Esperanto-Asocio (tiam prezidata de s-ro Oscar Puig) kunorganizi aŭ almenaŭ aŭspicii la unuan NaturAmikan KulturSemajnon en Esperanto, okazontan en Katalunio oktobre 2022. La respondo estis negativa, kaj ĝis nun la organo de la asocio eĉ ne aperigas la koncernajn gazetarajn komunikojn.
Baldaŭ hejme de sia fidela legantaro, la aŭgusta numero 2024 de Literatura Foiro (330, 55a jaro) proponas, kiel kutime, alloge buntan menuon. Ĝin inaŭguras fama uvertura poemo de la 16-jara Arthur Rimbaud, per traduko de Kálmán Kalocsay. Poezio gastas lirike ankaŭ per Minosun, humure per Carlo Minnaja, traduke per la maltano Ĝiorĝ Pisani, esperantigita de Carmel Mallia.
Diversaj balotsistemoj kondiĉas demokration. Se oni aplikus la britan (unupersonan) al la elektoj por la franca parlamento, ĉi tiu estus preskaŭ tute Lepenisma, post la unua balotrundo. Se oni aplikus la francan en Britio, la rezulto ne estus tiel katastrofa por la konservativa partio.
“Lastatempe aperis multaj Esperantaj libroj, kiuj ne aperas en la katalogo de UEA nek en la rubriko ”Laste aperis” de ties revuo, sed estas aĉeteblaj ekzemple ĉe Amazon kaj similaj retvendejoj. La ekzemploj, kiujn mi konas, estas ĉiuj tradukaĵoj aŭ reeldonoj kaj do ne elekteblaj por la Laŭro [de la Akademio], sed estas grave rimarki, ke “Laste aperis” ne plu funkcias kiel antaŭe”.
Hieraŭ startis la nova esperantio.net, kies refreŝigo koncernas internajn paĝojn (ekz. Dokumentojn) eĉ pli ol la novaĵagentejon mem. Al la novigita retejo kupliĝas https://literaturafoiro.com, esenca por orientiĝi pri la plej longdaŭra kultura revuo en esperanto.
La elektoj por la Parlamento de la Franca Respubliko konfirmas la fortan kreskon de la ekstrema dekstro, gvidata de Marine Le Pen kaj Jordan Bardella, konstatitan por la Parlamento de Eŭropa Unio. La konfirmo alvenas malgraŭ la paralela kresko de la partopreno en la baloto.
La historio de la balotoj por la usona prezidenteco registras la unuan debaton inter la du ĉefaj kandidatoj en televizio neniam antaŭ la monato septembro: la ĵusa debato inter Biden kaj Trump en junio estas escepto el kiu oni rajtas dedukti kaj malicon kaj prudenton.
La nomoj de la kandidatoj al la tri ĉefaj oficoj de Eŭropa Unio (kvar kun la prezidanto de la EU-Parlamento) ŝajnas montri kontinuecon en la strategio de EU dum la lastaj jaroj. Diverĝon aludas la rezigno pri la verduloj kiel parto de la majoritato, tial eble bremsadon de la politiko kiuj furiozigas terkulturistojn.
Dek tri (la taroko de la morto) monatojn antaŭ la fino de lia mandato prezidanton Duncan Charters varletas du opozicioj, en stranga konkuro. Unuflanke la diversaj nostalgiuloj pri la Centra Oficejo; aliflanke diversaj delirantoj pri la sorto de esperanto.
Post la skandalisma nordeŭropa retgazeto, voĉtubo de la bullerismo; apud la diversaj Moleonoj, Milleroj kaj pliaj kamaĉistoj; nun kontraŭ la Universala moviĝas eĉ la Internacia (iama Ĉe-)Instituto en Hago. Ĉiuj kongrue al la devizo (pregita siatempe de László Szilvási), laŭ kiu pli gravas centra oficejo ol komitato kaj estraro kune.
Jam de kelkaj jaroj danke al la cirkvito de la Esperanta Civito resurektas transnaciaj aranĝoj delonge mortintaj: unu el ili estas Kultura Esperanto-Festivalo.
Analoge al PEN International, ankaŭ Naturfreunde Internationale klopodas esprimi unuecan starpunkton pri la nunaj plej danĝeraj konfliktoj, nome la interslava kaj la interŝemida.
