Batali kontraŭ la Esperanta Civito neniel signifas ke viaj instigantoj poste dankos vin. La plej trafa ekzemplo estas tiu de s-ro Martin Schäffer.
La natura katastrofo kiu trafis Japanion ĉi-semajne, kun pliaj sekvoj ĉe la homaj konstruoj efike al la medio (digoj, atomcentraloj ktp), memorigas al la homaro, kaj al la esperanta popolo kiel ĝia eventuala avangardo (laŭ difino unue de Zamenhof en la letero al Schneeberger, kaj poste de Hodler, kiu en januaro 1915 uzis la vorton “elito”), pri niaj respondecoj vidalvide al la
Ĉi-semajnfine kunvenis por la dua kaj lasta fojo la komisiitoj de la Kapitulo, por prepari la kanvason de la leĝopropono celanta la starigon de la Esperanta Tempobanko, laŭ rezolucio aprobita de la lasta senata sesio.
La suba mesaĝo aperis en publika diskutlisto. La sendinto jam havis la okazon plendi pri la nuna UEA-regantaro. Li tamen konfuzas la konceptojn de “movado” kaj “komunumo” (endas relegi la Konkludojn de Segedo) kaj ŝajnas koincidigi la tutan Esperantion kun unu asocio.
Filippo Franceschi, sub sia pseŭdonimo Sen Rodin, verkis recenzon pri la libro de sen. Anatolo Gonĉarov en “La Kancerkliniko”. Apud strategiaj konsideroj, en sian tekston li enmetas faktajn erarojn. Ĉi tie ni okupiĝos nur pri ĉi-lastaj. Pri la cetero, eble alian fojon.
La ĝenerala sekretario de Universala Esperanto-Asocio, s-ino Barbara Pietrzak, diskonigis al la ĉefa instanco de la Asocio la proponon de “Gvidlinioj pri la revuo Esperanto”.
Laŭ la dujara kadenco preskribita de la Pakto, la Kortumo estas renovigota okaze de la Foruma sesio en Milano, 3 junio 2011. Same kiel lastfoje, la nova Kortumo ekoficos en la posta jaro, kaj ĝia mandato koincidos kun la starto de la nova parlamenta mandato.
Dum la prezidanto de UEA rapide resaniĝis, longe daŭras la (nekonata) malsano de ĝia ĝenerala direktoro, Osmo Buller.
Per la ĵusa rezolucio 1973 pri Libio de la Sekureca Konsilio de UN, la okcidentaj demokratioj intervenas ankaŭ per siaj armeoj en la nunajn revoluciojn de la islama mondo.
