Lastatempe Kongolando distingiĝis kiel teritorio de almozuloj en Esperantio, jen per rektaj petoj en cirkulera formo jen per projektoj plej diversaj, inkluzive de fantomaj orfejoj.
Interesa didaktika projekto disvolviĝas danke al esperantistoj en Burundio.
Fondite en 2018 sub la nomo “La Espero”, infanĝardeno en Rumongo (69 km sude de Bujumburo, ankaŭ ĉe la lagobordo) gastigas sepdekon da infanoj tri- ĝis kvinjaraĝaj, prizorgataj de kvin geinstruistoj. La lernejeto apartenas al la landa asocio de la Universala.
Kunvenis hodiaŭ en Bujumburo la ĝenerala Asembleo de Afrika Esperanto-Instituto. Por la du (kolektivaj) membroj ĉeestis Abdoul Rahman Bukuru, Lucien Kagina, Frederiko Nimubona (SIPU-reprezentantoj) kaj Perla Martinelli, Giorgio Silfer (KCE-reprezentantoj); senkulpiĝis la tria KCE-reprezentanto Marie-France Conde Rey, malsana en Francio.
Rapida kariero por c-ano Mauriac Nunda, kiu pro sia diligenteco kaj asidueco ĉe la staĝoj de Afrika Esperanto-Instituto atingis la postenon de redaktoro de la Afrika rubriko en “Heroldo de Esperanto”: la ĵus finredaktita afrika numero de HdE parte rezultas de lia kontribuo.
Gec-anoj Manuela Blanco, Perla Martinelli, Giorgio Silfer revenis ĉi-nokte al Eŭropo, post kvar plenaj semajnoj da aktivecoj en Burundio, ĝenerale en Bujumburo ĉe la Tanganika Esperanto-Domo, sed ankaŭ kun gravaj eksterurbaj misioj, por “Heroldo de Esperanto” respektive SIPU.
Se ni memoras la antaŭan situacion, la burundianinoj havis neniun rolon en la socio krom kuiri, serĉi brul-lignon, kreskigi infanojn kaj doni al ili edukadon estis virinaj devoj. La virinoj ne povis studi, la lernejo estis farita por la knaboj. Sed poste la aferoj ŝanĝiĝis, ĝis en 2005, kiam en la konstitucio aperis egaleco de ĉiuj antaŭ la leĝo.
S-ro Juan Garcia del Rio estas la nova prezidanto de Esperanta Naturamikaro: lin elektis unuanime hodiaŭ la ordinara Asembleo de Esperanta Naturamikaro en Malago, anstataŭ la retiriĝinta sen. Julio Herrero, kiu dum pli ol jardeko gvidis la asocion kun granda sindonemo, ĝis longa malsano ekde la pandemia jaro.
Fondumo Pro Esperanto (FPEF) delonge administras konton ĉe UEA en Roterdamo, laŭ la kodo LFOI-I. Ĝi utilas de tempo al tempo por enkasigi abonojn al periodaĵoj aliĝintaj al la Pakto, pagojn de libroservo kaj simile; ege malpli ofte por ĝiri aliĝojn al kongresoj de TEJO. Ĝi estas la sola ligo inter la financa fako de UEA kaj la konsorcio de la Esperanta Civito.
Ĉu la protestoj fare de uranistoj kontraŭ kongresoj en afrikaj landoj kondukis al unua viktimo? La landa sekcio de TEJO en Burundio ĵus rezignis pri sia propono organizi IJK-on en 2024.
“Saluton, karaj. JEBUO retiris sian kandidatiĝon kaj subtenas ideon okazigi IJK-on en Tanzanio.” Tiel kvazaŭ telegrafe Gilbert Niyukuri al la Komitato de TEJO.
Projekto Nurenbergo de la Esperanta Civito, celanta la trejnadon de profesiaj tradukistoj al esperanto, proponas ĉi-jare du staĝojn ĉe Kultura Centro Esperantista en Ĉaŭdefono. La unua por la perfektigo de tradukistoj de diplomatiaj kaj internaciaj dokumentoj, la dua pri beletra tradukado.
