septembro 2024

Laŭ la 15a Regulo de la Fundamento eblas enkonduki vorton kiun naskis la deksepa jarcento kaj Vikipedio jam registras en esperanto: kakistokratio.

Artaj Konfrontoj en Esperanto (ArKonEs) post tridek ok jaroj ĉesos, per lasta evento ĉi-monate. Temas pri unu el la malmultaj kulturaj aranĝoj kreitaj en orienta Eŭropo antaŭ la falo de la Berlina muro kaj rezistintaj ĝis nun en Esperantio. 

Ankaŭ pro sia konstanteco, ĝi estis nia plej grava kultura evento en Pollando, specife en Poznano kaj kuplita al la interlingvistikaj studoj en universitato “Adam Mickiewicz”, ankaŭ ĉesintaj ĉi-jare.

La malbona novaĵo estas anoncita de “La Ondo de Esperanto”, kvankam la oficiala retejo silentas pri tio.

La tuta Komitato de Itala Interlingvistika Centro partoprenos en la 3a NaturAmika KulturSemajno en Esperanto, tial ĝi estas kunvokita al ordinara kunveno 23 oktobro 2024 en Toso-de-Maro. Estas invititaj ankaŭ aliaj ĉeestontoj edukitaj en la itala lingvo.

La tagordo antaŭvidas administrajn decidojn (eventualan alelekton de c-ino Cristina Stefani, kunvokon de la Asembleo) sed ankaŭ la staton de la esperanto-bibliotekoj en Italio, kadre de KIBAS. Grava estos ankaŭ la konsultiĝo pri du transnaciaj eventoj en la Duoninsulo venontjare.

Kvankam la nuna vicprezidantino festas sian naskiĝtagon hodiaŭ kaj la nuna prezidanto festos ĝin post semajno, la meza aĝo de la stabo draste malaltiĝis lastatempe, pro la engaĝo de tri aktivuloj ne 30-jaraj.

C-ano Lucien Kagina, delegito de Afrika Esperanto-Instituto ĉe la Forumo, interpelacias al la Konsulo pri la sekva: 

“En Esperantio pli kaj pli multiĝas la kunsidoj de Asembleoj en hibrida aŭ rekte virtuala formo. Tio okazas ekzemple por Tutmonda Esperantista Junulara Organizo. Ĉu la Parlamentaj sesioj de la Esperanta Civito povus okazi ankaŭ virtuale aŭ almenaŭ hibride?”

Respondas sen. Giorgio Silfer, Vickonsulo:

Ĉi-aŭtune eblos trapasi lingvotestajn sesiojn en tri lokoj: Toso-de-Maro (koincide kun la 3a NAKSE), 23-24 oktobro; Ĉaŭdefono (koincide kun la KCE-simpozio), 1-3 novembro; Bujumburo (koincide kun la AEI-staĝo), 6-14 decembro. Pri la unuaj du responsos Kultura Centro Esperantista; pri la tria Afrika Esperanto-Instituto laŭ delego de KCE. Ĉiu okazas reale, neniu virtuale.

En ĉiu sesio eblos diplomiĝi C-grade (niveloj C1 kaj C2). Por kandidatiĝi necesas skribi al la respektivaj establoj. La limdatoj por la enskribiĝo estas fiksitaj je unu semajno antaŭ la ekzameno, escepte de C2, por kiuj necesas unu monato, kun klara indiko pri la disertacia temo.

“Heroldo de Esperanto” festis sian centan jarkolekton per krozadeto sur la Neŭŝatela lago, fare de la plejmulto de la redakcio, kaj festeno per krespoj kaj cidro. Samtempe estis finredaktata la aŭgusta numero (2357), kiu tamen ne povis raporti pri ĉiuj eventoj de la kongresa sezono, pro manko de spaco.

Certe elstaras la 13a Kultura Esperanto-Festivalo, la somero en la kulturcentroj de Ĉaŭdefono kaj Greziljono, la novaĵoj el la afrika kaj la junulara movadoj. Aperas gravaj informoj pri bibliotekoj, arkivoj kaj esperantologiaj kursoj je universitata nivelo.

Komparan analizon ricevis la diverĝaj strategioj pri UN kaj Unesko, pri rilatoj kun indiĝenaj popoloj, pri intereskonfliktoj kaj la rolo de volontuloj en Esperantio, pri kongresoj en Afriko.

Estimata Prezidanto, estimataj Aŭtoritatoj, karaj geamikoj,
Ĉu okazis al vi ke, vivante en relative granda urbo, vi malkovras proksiman urbeton kiu fine plaĉas pli multe, kaj eĉ pli influas vian vivon ol vi estus imaginta? Al mi tio okazis ofte. Retroirante en mia vivo: en Svislando, mi loĝas en La Chaux-de-Fonds, sed enamiĝis al la najbara Le Locle; en Italio, mi loĝis en Milano, sed ŝatis Pavia; kaj tiel plu ĝis kiam, en Finnlando, mi alvenis al Kuopio, sed rapide preferis Iisalmi.

Tyron Surmon ĵus lasis la estraron de la Junulara post du jaroj kaj duono, unue kiel ordinara estrarano, due kiel vicprezidanto, fine kiel prezidanto. Jen kiel li resumas sian sperton, en “elsaluto” al la Komitato:

La Kapitulo de la Esperanta Civito havis kunsidon hodiaŭ en Malago, parte telematikan. La tagordo komence proponis du ĵusajn dokumentojn: pri la unua, verkita de laborgrupo plejparte el TEJO-anoj, kiu koncernis jubileon de la Rezolucio de Montevideo (1954) kun indikoj pri la roloj de la esperantistaro rilate al Unesko, la Kapitulo esprimis rifuzon subskribi, ĉar la teksto mankas je politika realismo kaj eĉ historiografia honesteco. La duan, senditan de Eŭropa Esperanto-Unio kun la celo helpi al disvastigo kadre de packampanjo, la Kapitulo taksis ankaŭ politike ne realisma, sed ne intelekte malhonesta, nur supraĵa: oni ne esperu Civitan subtenon al ĝia disvastigo.

Kvankam la multekosta kampanjo de S-ro Etsuo Miyoshi vekas perplekson en diversaj esperanto-medioj (ekz. nostalgiuloj de la CO de UEA), li akiris kelkajn reagojn de eŭropaj politikistoj, eĉ gravaj. 
Laŭ liaj komunikoj, surprize ekstremdekstruloj subtenus nian lingvon, en Francio kaj Germanio. Certe ne mankas la tradicia subteno de verduloj kaj socialdemokratoj/socialistoj, sed mankas tiu de (post)komunistoj kaj kristandemokratoj, dum manifestiĝas la apogo de LePen-istoj kaj novnazioj. Ĉi-lasta fenomeno povas havi klarigojn.