La Komitato de Kultura Centro Esperantista komisiis fakulon elektitan de Pro Esperanto, kiel regio, evalui la nunan financan valoron de la Esperanto-Domo en Ĉaŭdefono, proprieto de KCE. La Domo kun la parcelo estis aĉetita de Gastejo Edmond Privat en 1978 kontraŭ cent mil svisaj frankoj, kaj vendita al KCE en 1999 kontraŭ 225 mil.
Stano Keable, aŭtenta londonano, kaj Lorena Bellotti, kiu pasigis en Londono grandan parton de sia vivo, kandidatas al la Komitato de Kultura Centro Esperantista, elektota de la ordinara Asembleo fine de marto 2024. C-ano Keable estas denaskulo, same kiel siaj du fratoj. Ankaŭ la dua filo de sen. Bellotti havas la esperantan civitanecon.
La Kapitulo de la Esperanta Civito kunsidis hieraŭ telematike, sub la prezido de la Vickonsulo, sen. Giorgio Silfer. Ĝi okupiĝis pri du gravaj datoj: la preparo de la Parlamenta sesio en majo 2024 kaj la preparoj de la elektoj al la Senato en decembro. Por ĉi-lastaj jam aktivas la Komitatoj Kunordigaj kaj Subtenaj (KoKuSo) de du kandidatlistoj, verda kaj blanka.
La unuan paĝon de la marta numero 2024 de “Heroldo de Esperanto” plenigas Afriko.
La Asembleo de Afrika Esperanto-Instituto (AEI) disvolviĝis 12 februaro 2024, en ĉeesto de ambaŭ kolektivaj membroj (AEI ne havas individuajn): Kultura Centro Esperantista, reprezentata de c-ano Giorgio Silfer kaj Societo Internacia de Paco Universala, reprezentata de c-anoj Janvier Ndericimpaye (posteulo de c-ano Abdoul Rahman Bukuru, nun loĝanta en Popola Ĉinio), Lucien Kagina kaj Frederiko N
La lasta konferenco de Rusia Esperantista Unio en 2023 decidis ke “Ĉar eksterlandaj civitanoj ne plu povas esti membroj de REU, a) Boris Kolker estis proklamita honora membro de REU; b) [la] statuso de ĉiuj aliaj eksterlandaj civitanoj, kiuj ĝis nun membris en REU, estas ŝanĝita al “Amiko de REU” anstataŭ “membro”.
Siatempe oni ĉefredaktis la revuon “Kontakto” tute volontule, kaj eĉ sukcesis esti akurata. La lasta ĉefredaktoro, Pawel Fischer-Kotowski, ricevadis preskaŭ milon da eŭroj numere por atingi preskaŭ tutjaran malfruon. Gratulon al li (ri?) kaj kondolencon al lia posteulino. La tempoj ŝanĝiĝis. De kie venas tiom da mono por la Junulara?
“Heroldo de Esperanto” planas sendi korespondanton al UK en Tanzanio. La persono estos elektita inter la partoprenintoj en la ĵusa staĝo pri redaktado ĉe Afrika Esperanto-Instituto, surbaze de ilia aktiveco kiel redakcianoj dum la venontaj numeroj; certe estos afrikano kiu havas la esperantan civitanecon.
Sennacieca Asocio Tutmonda bedaŭrinde spertas gravan krizon dum la lastaj tri jaroj. La unua rezulto de tiu krizo estas la maloftiĝo de ĝia organo “Sennaciulo”: iam monata gazeto, poste dumonata, nun trimonata; kaj nur 16- anstataŭ 36-paĝa. La dua estas la malkresko de la ĉefa enspezofonto: la membrokotizoj, kiuj duoniĝis — de 12.851 eŭroj en 2021 al 6.843 en 2022.
Ekde la deviga enkonduko de G-4, c-ano Giorgio Silfer ne estas plu atingebla per poŝtelefono, sed nur ĉe fiksa lineo, en Svislando aŭ Hispanio: geamikoj kaj kunlaborantoj konas la numerojn.
La Esperanto-Domo en meza Svedio ne havas plu monrimedojn necesajn por pagi la fakturojn: ĝia unusola prizorganto, c-ano Lennart Svensson, atendas ke la kreditantoj postulos bankroton; pri tio li tenas informita la prezidantinon, s-inon Anna Ritmaki (kiu loĝas en Alando, insularo inter Svedio kaj Finnlando).
La Esperanta Civito ekspansias en pli kaj pli da progresemaj medioj: post Feminisma Esperanta Movado (2004, fondita en Svislando) kaj Esperanta Naturamikaro (2010, fondita en Hispanio), jen Civila Esperanta Servo / Service civil esperantien, fondita hodiaŭ en Burundio. La fondan Asembleon partoprenis tri kongolandanoj, du burundianoj, unu eŭropano.
